Αρχικά, το συγκεκριμένο άρθρο δεν γράφεται για να πείσει αλλά για να ενεργοποιήσει και να παροτρύνει προς έρευνα και αναζήτηση της μοναδικής αλήθειας η οποία υπάρχει ήδη γύρω μας και μέσα μας αν το θέλετε.

Σήμερα ζούμε στην εποχή όπου η τροποποίηση υπάρχει παντού.... οπουδήποτε και με οποιονδήποτε τρόπο, όπου όλος ο τρόπος ζωής μας είναι τροποποιημένος, ενώ σαφέστατα κάθε εποχή είναι διαφορετική από την προηγούμενη και κάθε άνθρωπος διαφορετικά ζει από τον άλλον, αλλά εδώ μιλάμε για ένα φάσμα τροποποίησης που πιάνει τα πάντα. 
Στην εποχή του μεταλλαγμένου φαγητού, κι όλων των σπόρων είτε βρώσιμων είτε μη, στην εποχή όπου γίνονται πειράματα στα πάντα μέσα σε εργαστήρια, στην εποχή όπου έχει δοθεί στο κοινό, μέρος της Τεχνητής Νοημοσύνης ΤΝ AI, όπου ό,τι δίνεται στο κοινό προς χρήση πάντα είναι πολύ μικρότερης κλίμακας από αυτό που χρησιμοποιείται από επιστήμονες οι οποίοι συνεργάζονται - χρηματοδοτούνται από επιχειρήσεις - χορηγούς, στην εποχή όπου φοβόμαστε για την εξέλιξη του ίδιου του πλανήτη που μας έδωσε την ευκαιρία να τον κατοικούμε. 

Σε αυτή λοιπόν την εποχή, όπου τα παιδιά μας μεγαλώνουν με την ενοχή της κλιματικής αλλαγής, όπως αποκαλείται η λάθος ή μάλλον καλύτερα η μηδαμινή διαχείριση της αφθονίας αγαθών όπου μας δίνει η ίδια η Γαία του πλανητικού μας συστήματος, εμείς καλούμαστε να πάρουμε θέση ως θεατές αλλεπάλληλων και γρήγορων αλλαγών στο συνολικό μας περιβάλλον, σε ένα περιβάλλον εξειδίκευσης και ατομισμού, όπου βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος αν θέλετε. Το δάσος το χάνουμε διότι έχουμε άγνοια ή είμαστε ημιμαθείς, δεν χρησιμοποιούμε την αποδεικτική διεργασία ώστε να αντλήσουμε αλήθεια από γεγονότα παρά αναμασούμε ασύνδετες πληροφορίες ειδήσεων που κυρίως ακούμε χωρίς να βλέπουμε. 

Στο τώρα, της αποκλειστικής εξειδίκευσης στο θέμα της ατμόσφαιρας και του εναέριου χώρου, ως ανειδίκευτοι οι περισσότεροι από εμάς τους πολίτες, αναρωτιόμαστε τι είναι αυτό που βάσει τεχνολογικής έρευνας μπορεί να συμβεί ή συμβαίνει, τι τεχνογνωσία υπάρχει, ποιες δυνατότητες σε σχέση με την "ρύθμιση" των περιβαλλοντικών μας προβλημάτων είναι σε ισχύ; Έχει τεθεί παλαιότερα ερώτηση στη Βουλή για τους αεροψεκασμούς την συχνότητα και τη σκοπιμότητα τους, αλλά δε δόθηκε δημοσιότητα ιδιαίτερα, θάφτηκε κάπου ανάμεσα σε άλλα. Κάποια χρόνια μετά, οι ερωτήσεις σχετικά με τους αεροψεκασμούς, chemtrails, μπήκαν στην κατηγορία των συνομωσιολογικών θεματικών με τους πολίτες που έχουν αυτές τις αναζητήσεις να αποκαλούνται είτε συνομωσιολόγοι είτε ψεκασμένοι. 

Οφείλουμε όλοι να αναρωτηθούμε τι συμβαίνει στον αέρα της γαίας, σε σχέση πάντα με τη σύνδεση που που υπάρχει με τα νερά της γαίας, με την τροφική αλυσίδα της γαίας, με τον ίδιον μας τον εαυτόν εν τέλει. Τι γίνεται όσων αφορά όλο το περιβάλλον μας, ποιες είναι οι προνοητικές κινήσεις και ποιες οι επανορθωτικές αντίστοιχα; 

Οφείλουμε να ζητούμε να μάθουμε τον πλήρη και ακριβή σχεδιασμό σε σχέση με την αντιμετώπιση της αστάθειας των καιρικών συνθηκών και φαινομένων. Ελεγκτικά όργανα, κέντρα και συστήματα, οτιδήποτε παρεμβατικό, όλα ο πολίτης, ο οποίος ναι, δεν είναι ένας επιστήμονας εξειδικευμένος σε αυτό το κομμάτι, είναι δίκαιο όμως να γνωρίζει τι τον περιβάλλει και βεβαίως τι του επιβάλλεται παρά την θέληση του, χωρίς καν να έχει ερωτηθεί αλλά ούτε και να έχει ζητήσει ποτέ ο ίδιος όλα αυτά που συμβαίνουν, μόνο έμμεσα ίσως, με την άγνοια και ημιμάθειά του... 

Ο άνθρωπος κάνει σενάρια γύρω από την κλιματική αλλαγή ή για το τι συμβαίνει με το θέμα των αεροψεκασμών, όπου η απάντηση στο ερώτημα εάν και ποιο σενάριο από τα δύο είναι σενάριο συνομωσίας βρίσκεται πάντα στη διαδρομή της αποδεικτικής διεργασίας του νου, διότι με αυτήν ξεκινάνε όλα και σε αυτήν καταλήγουν, εφόσον το μάθουμε, το κατανοήσουμε και νοήσουμε το οτιδήποτε συμβαίνει γύρω και μέσα μας μόνο τότε μπορούμε να το διαχειριστούμε.



Οπότε μάτια ορθάνοιχτα, κεφάλι ψηλά, σε εγρήγορση και πάμε να μάθουμε ότι συμβαίνει για εμάς χωρίς εμάς. Καμία ενίσχυση σε σενάρια, αλλά πάντα προς αναζήτηση αποδείξεων, ο πολίτης οφείλει αυτό να το κάνει με αρετή προς όλους και για όλα. Ο πολίτης πρέπει να είναι μέσα στα πράγματα κι όχι απλώς θεατής, πώς θα παίρνει θέση σε μια κατάσταση που τη ζει εν μέρει καθημερινά αλλά δεν γνωρίζει το λόγο που βρίσκεται στην κατάσταση αυτή; Λίγο μπερδεμένος, λίγο μίζερος, λίγο αδικημένος, λίγο περιπλανημένος, λίγο θλιμμένος, λίγο οργισμένος, λίγο ειρωνικός, όμως και λίγο ενημερωμένος, λίγο πεπεισμένος, λίγο χωρίς να τον νοιάζει και με ένα τεράστιο κενό ανάμεσα στις πληροφορίες που λαμβάνει. Η παρότρυνση του άρθρου για ολοκληρωμένη έρευνα και διαχείριση της γνώσης που είναι πολύ σημαντικό να την αναζητήσουμε εφόσον δε μας δίνεται απλόχερα, είναι μια πρόκληση που θα έπρεπε να δεχτεί κάθε πολίτης που θέλει να λέγεται ενεργός και δεν εναποθέτει σε άλλους τη διαχείριση της ζωής του με τυφλά μάτια.




ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ